“O saygıya layık ev” (Maide: 97). Allah’ın yeryüzünde övdüğü hususi mekân Kâbe...

“Şüphesiz alemlere bereket ve hidayet kaynağı olarak insanlar için kurulan ilk ev, Mekke’deki (Kâbe) dir.” (Al–i İmran: 96).

“Orada apaçık nişaneler, İbrahim’in makamı vardır. Oraya giren emniyette olur. Yol bakımından gidebilenlerin o evi haccetmesi Allah’ın insanlar üzerinde bir hakkıdır. Kim inkâr ederse bilmelidir ki, Allah bütün âlemlerden müstağnidir.” (Al–i İmran: 97).

Bu ayet–i kerime haccın farz olduğunu ilan eder.

“Kâbe” Allah’ın tecelli ettiği, bir takım gizemli nişanların saklandığı, sevgilerin, kardeşliklerin çağladığı hususi mekândır.

Musa (as) “Rabbim! Bana (kendini) göster; Seni göreyim!” dedi. (Rabbi), “Sen beni asla göremezsin. Fakat şu dağa bak, eğer o yerinde durabilirse sen de Beni göreceksin!” buyurdu. Rabb’i o dağa tecelli edince onu paramparça etti. Musa da baygın düştü. Ayılınca dedi ki: Seni noksan sıfatlardan tenzih ederim, Sana tevbe ettim ve ben inananların ilkiyim” (A’raf: 143).

Hususi mekân “Kabe” ve insanın kalbi de Allah’ın tecelli ettiği yer olduğu halde buradaki parçalanma her an manevi bir hazza açılan pencerelerdir.

O mekânı sadece taştan ve kumdan ibaret zannedenler Allah’ın tecellisinden, hidayet nurundan, iman bağından mahrum kimselerdir.

Resûlullah (sav) haccın fazileti hakkında bir hadis–i şerifte şöyle buyuruyor: “Kim olursa olsun, hac ve umre niyeti ile evinden çıktığı vakit, adımlarını kaldırıp indirdiğinde ağaç yaprakları nasıl dökülürse, onun günahları da öylece dökülür.

Medine’ye geldiği, selâm vererek Benimle musafaha ettiğinde melekler de selam verip onunla musafaha ederler.

Zulhuleyfe’ye gelip yıkandığında, Allah–u Teâla onu, günahlarından temizler.

İki yeni elbise (ihram) giydiği vakit, Allah–u Teâla onun iyiliklerini yeniler.

“Lebbeyk, Allahümme Lebbeyk” (Emrine geldim, Allah’ım emrine geldim) dediği zaman Rabb’i:

“Lebbeyk ve Sadeyk, sözünü duyuyorum, sana bakıyorum” cümlesi ile karşılık verir.

Mekke’ye girip tavaf ettiği, Safa ile Merve arasında Sa’y ettiği zaman, Allah–u Teâla ona çok hayır ulaştırır. Arafat’ta vakfeye durdukları, seslerini yükselttikleri zaman, Allah–u Teâla yedi semanın meleklerince, onları överek gösterir. Şöyle buyurur:

–Meleklerim, semalarında sakin duranlar, kullarımı görmüyor musunuz? Uzak yerlerden saçları dağınık, toz toprak için de Bana gelmişler. Mallarını harcamışlar, bedenleri yorulmuş.

İzzetime, Celalime yemin olsun: Onların kötülerini de iyilerinden dolayı bağışlayacağım.

Analarından doğdukları günkü gibi, günahlarını bağışlayacağım.

Şeytan taşladıkları, başlarını tıraş ettikleri, Kâbe’yi ziyaret ettikleri zaman, Arş’ın içinden şöyle bir nida gelir:

–Bağışlanmış olarak dönünüz, iyilikler işlemeye bakınız.”

Sevgili Peygamberimiz’in (sav) bu beyanlarını defalarca okuyalım. Kana kana, yana yana, yudum yudum, nefes nefes okuyalım, dinleyelim.

Yine bir hadis–i şerifte:

Hz. Ali Efendimize hitaben: “Ya Ali, Allah–ü Teâla bu beyti ümmetimin günahlarına keffaret olsun, diye bu dünya a kurdu” buyurur.

***

“Musa (as) Cenab–ı Hakka soruyor:

–İlahi, hac nedir?

Allah–u Teâla buyurdu:

– Hac, beytimi ziyaret etmektir ki, onu bütün beytlere tercih ettim. Hürmet edilen bir yerdir ki, Halilim, İbrahim öyle yaptı. Yeryüzünün her yanından ona gelirler.

Tehlil ederek telbiye okurlar. Tıpkı kulun efendisine: “Lebbeyk” (emrine geldim) dediği gibi.

Musa (as) tekrar sordu:

–İlahi onlara verilecek sevap nedir? Allah–u Teâla şöyle buyurdu:

“Onları bağışlayacağım. Hatta onları komşuları ve yakınları için şefaatçi kılacağım.”

Musa (as) tekrar sordu:

–İlahi, onların hepsinin malları helâl yoldan kazanılmamış, içlerinde temiz kalpli olmayanlar da var.

Bunun üzerine Allah–u Teâla şöyle buyurdu:

“Onların kötülerini, noksanlarını iyiler hurmetine bağışlayacağım” (Tenbihu’l–Gafilin Semerkandi).

Mübarek ve mukaddes mekâna koşanların yolu açık olsun.